- αβιταμίνωση
- Η παντελής έλλειψη μιας ή περισσότερων βιταμινών από τον οργανισμό. H έλλειψη βιταμινών ή η ύπαρξή τους σε ανεπαρκείς ποσότητες (υποβιταμίνωση) οδηγεί στην εκδήλωση χαρακτηριστικών νοσηρών καταστάσεων που είναι γνωστές ως στερητικές νόσοι. Κατά κανόνα, στην κλινική πράξη συναντάμε υποβιταμίνωση και όχι α. Η υποβιταμίνωση μπορεί να προκληθεί από ανεπαρκή πρόσληψη βιταμινών με τις τροφές (πράγμα που σήμερα συναντάμε μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες) ή από ανεπαρκή απορρόφησή τους από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Συνηθέστερη όμως είναι η εμφάνιση α. ή υποβιταμίνωσης σε καταστάσεις όπου υπάρχουν αυξημένες ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνες, όπως είναι η περίοδος γοργής ανάπτυξης του σώματος, η γαλουχία, η ύπαρξη νεοπλασιών, λοιμώξεων κλπ.
* * *η Ιατρ.παθολογική κατάσταση που οφείλεται σε ανεπαρκή παροχή με την τροφή ή σε ελλιπή απορρόφηση από το πεπτικό σύστημα μιας ή περισσότερων βιταμινών.
Dictionary of Greek. 2013.